Ulaştırma Bakanlığın’nın ev sahipliğinde ve İMEAK DTO sponsorluğuyla gerçekleşen Türkiye Denizcilik Zirvesi’nin üçüncüsü, 2 Temmuz’da yapıldı. Bu tepe tertipte emeği geçen, görüşlerini, öngörülerini paylaşan ve natürel ki tertibe dayanak veren herkese bir defa daha teşekkürü borç biliyorum. Kesim ismine yapılan bu biçim doruklar ve çalıştayların Türk denizciliğine bir şeyler kazandırdığını düşünüyorum. Lakin biz bu zirveleri ne kadar “verimli” kullanıyoruz noktasında, yapan olacağına inandığım birtakım tenkitlerim var. Esasen ben bu kesimin “fokurdayan kazanı” olmak niyetinde hiç değilim. Ancak, harcanan onca emeği, vakti ve kaynağı düşününce ister istemez “neden” diyorum. Neden bizi daha düzgüne ve daha profesyonele yaklaştıracak ufak lakin çok tesirli adımları bir türlü atamıyoruz?
Mesela bir kurumsal hafızamız neden yok?
Türk Denizcilik Zirvesi’nin birincisi ve ikincisinde neler tartışılmıştı? Bu tartışılan hususların hangileri yerinde sayarken hangilerinde olumsuz ya da müspet birtakım gelişmeler yaşandı? Bende dahil olmak üzere birinci iki tepede konuşulanları, tüm sınırlarıyla hatırlayan olduğunu sanmıyorum. Zira zirve sonrasında yayınlanan rastgele bir “sonuç bildirgesi” için vakit ayıramadık. Halbuki birinci yapılan zirveden bu yana ele alınan mevzuların, hangisinde ne çeşit adımlar atıldığı ve gelişmeler yaşandığına dair bir kurumsal hafıza oluşturulsaydı artık elimizde dünden bugüne’yi gösteren bir yol haritası mevcuttu.
Yol yok ki ilerleme olsun!
Hatırlayın, Türk Armatörleri Patronlar Sendikası (TAİS) Yönetim Kurulu Lideri Ali İbrahim Kontaytekin dorukta yaptığı konuşmasında “İki sene boyunca havanda su dövmüşüz. Armatör olarak bir adım yol gitmemişiz” demişti. Bende diyorum ki “gidemeyiz” zira hangi yolda, nasıl ilerleyeceğimize dair çizilmiş bir rotamız yok… Yol yok ki ilerleme olsun!
Sorunları konuşmaya konuşuyoruz da hani tahlilleri nerede
Kimse kusura bakmasın lakin Türk denizcileri yaşadıkları sıkıntıları konuşma konusunda çok istekli ancak sorun çözme noktasında bir türlü harekete geçemiyor. Bu nasıl oluyor açıkçası bende bir mana veremiyorum. Asgarî 10 yıldır konuştuğumuz konular var. En az 10 sene diyorum lakin evvelinin de olduğuna inanıyorum. Mesela; filo yenileme mevzusu… Tertemiz 10 sene! Koy bu konuyu kenara, bak yan tarafa aşılamayan teminat mektubu sorunu… Gel eğitime, artık bir üniversitemiz de var lakin mezunlarında başlı başına sorun olan lisan yetersizliği. Ardından kesimin yetişmiş işçi bulamama noktasındaki çırpınışları… Vergi sistemindeki meşakkatler ve dalın talebi olan Tonaj Vergi Sistemi… 2017’de Meclis’ten geçip Cumhurbaşkanı imza evresinde bekleyen MLC… Marina pahalılığı, kapasite badiresi, koylarda MUÇEV sorunu, halk plajının kalmayışı… Yaz yaz bitmez ki, siz zati benden daha düzgün biliyorsunuz tüm bunları. Pekala, onca meseleyle boğuşurken nasıl Denizci Ülke, Denizci Millet olacağız… Lafügüzaf!
Denizcilik ülkemizin ulusal mefkuresi bir türlü olamadı
Denizcilik kesiminin yaşadığı tüm problemlerde haklı olduğu temel konu bence süratli değişime uğrayan bürokratlar… Dal, ne yazık ki daima kendini, sıkıntılarını ve dünyada bu işin nasıl yapıldığını her gelen bakana, yardımcısına, müdürüne nazikçe anlatıp duruyor. Eminim bu durumdan bürokratı da bıktı bölüm paydaşları da. Esasen bana kalırsa dalın asıl sorunu da bu! Peki, bunu nasıl aşacağız? Ne yapacağız da biz bu süratli değişime nasıl ayak uyduracağız?
Bu işin bence tek bir aklı selim yolu var. O da ne yapacağız ne edeceğiz Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin amaçlarına denizciliği koyacağız. O gaye, ülkemizin ulusal davası olmadığı sürece biz ne yaparsak yapalım mevcut meselelerle kendimiz boğuşacağız. He diyebilirsiniz ki esasen “böyle bir maksat yok muydu?” Ben size soruyorum “Var mıydı?” Gerçek manada bana kalırsa hiçbir vakit olmadı…
“Aman Ankara’yı kızdırmayalım”
Ancak bizde sütten çıkmış ak kaşık değiliz ne yazık ki! “Aman Ankara’yı kızdırmayalım” başıyla iş yapmaya devam edersek, elbet Ankara bize kızmayacak fakat bizde bir adım yol alamayacağız. Kesimin can alıcı problemlerini lisana getirenleri takdir edeceğimize “Ankara” dehşetinden onu bile susturup, sansürlemeye çalışıyoruz. Ne diyeyim Allah aşkına…
Organizasyonculukta tepe bizden sorulur
Gülümsüyorum kendi kendime ancak elimde değil… Son yıllarda kesimimiz gerçekten organizasyonculuk işinde kendini acayip geliştirdi. Bu mevzuda bence o denli bir tecrübe kazandık ki bir tertip şirketi kurup dal sektör dolaşıp, onlarında tertiplerini yapsak yeridir artık. Reçete artık ayan beyan ortada; mevzuyu belirle; bu konu iki gün evvel diğer bir tertipte konuşulsa da sorun yok, tekrar her vakit güzeldir. Listeye; iki-üç yabancı konuşmacı, konuk ekle. Yanlış anlaşılmasın yabancı düşmanlığım yok lakin artık biz bize yapılan bir tertibe da tertip demez olduk. Olmazsa olmaz; sponsorlarımız. Hangi birine nasıl yetişiyorlar düşünmüyor değilim. Lütfen lafım herkese değil zira birtakım STK’larımız yaptıkları muvaffakiyetleri tertiplerden ötürü hakikaten hem kendi üyelerine hem de Türk denizciliğine kıymet katmaya devam ediyorlar… Fakat ne yazık ki hepsi değil!
Sektörde sanırım lider olmayan en son kişi ben olacağım
Tabii dalımızda STK çok olunca başkanı da eski başkanı da ister istemez çok oluyor. Denizcilik kesimimizde 70’e yakın STK’mız var. E hal bu türlü olunca şu anda bölümün yarısı eski ve yeni liderlerden oluşuyor. Bu türlü devam ederse 5-10 yıla, olmadı 15-20 yıla bir beni bulacaksınız hiç lider olmamış denizci. O vakit “hiç lider olmayan lider da” ben olacağım herhalde… Buradan eski yeni fark etmeksizin liderlerimize hürmet ve sevgilerimi iletiyorum. Lakin demem o ki dernekleşmek hoş fakat sıkıntılar çözülmedikten sonra neye fayda ki. Öbür taraftan STK’lar ortasında rekabet olmasına olur elbet fakat sektör sorunlarında iş birliği, sözbirliği yapamazsak hangi meseleye nasıl deva üreteceğiz? Hele gayemiz STK üzerinden itibar ve gelir elde etmek asla olmamalı. STK’nın tek bir varlık maksadı vardır o da üyelerine verdiği sözleri tutmak ve bölümü kalkındırmak.
Bu kulaklar neler duydu neler
Son olarak 3. Denizcilik Zirvesi’yle ilgili ufak bir kıymetlendirme yapıp bitireceğim: Yarınlarımızın ve güçlü bir deniz ticaret algısını yaratmanın lakin hakikat bir denizcilik siyasetleriyle mümkün kılınabileceği ortada. O denli büyük amaçlar koymakla ne iş yapılıyor ne bir adım öteye gidiliyor. Bu iş havaya kurşun atmaya benzemiyor. Bu kulaklar neler duydu neler. Ne maksatlar ne müjdeler… Kosterciler kızmasın lakin Akdeniz ve Karadeniz’de hakimiyet sağlarız, sağlamalıyız da sözleri hala kulaklarımda çınlıyor. 3. Türkiye denizcilik Tepesinde KOSDER’den ne bir konuşmacı ne de bir davetli vardı. Neden bilmiyorum lakin aylar evvel sektöre muştular olsun diye duyurulan hurda teşviki konusunu tepe gündemine taşımamak bence biraz garip oldu. Anlaşılan o ki, yeniden bir koster teşviki uygulamaya uygun görülmediğinden rafa kalktı. Bu bahisle ilgili aslında oldukça bir yazacağım konu var ancak ne vakti ne de yerim var… Öteki bir bahara. Kim bilir tahminen bir sonraki teşvike…
Kalın sağlıcakla…
Yorum Yap